Yvette 2.0

De meest inspirerende archivaris 2.0 is voor mij zonder twijfel de digitale archivaris, Christian van der Ven. Vooral zijn aanpak om binnen het BHIC de mensen in groepen in te delen van ontdekkingsreizigers, pioniers en volgers spreekt me erg aan. Ik denk dat dat goed aansluit bij de verschillende types medewerkers die er in een archief rondlopen.

Ik zie mezelf absoluut als een ontdekkingsreiziger. Als ik een nieuwe toepassing zie, wil ik meteen proberen wat je er mee kan. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom ik alle 23 dingen al gedaan had. Inhoudelijk bracht deze cursus me dus weinig nieuws.

Wat het me wel heeft gebracht, is een leuke interactie met collega's, binnen en buiten het Nationaal Archief. Ik merk ook dat het effect heeft: Ideeën landen sneller, er zijn meer mensen die meedenken over web2.0-toepassingen en als er een goed idee is wordt ook meteen wat mee gedaan. Een mooi neveneffect van de cursus vind ik dat ik verschillende collega's beter heb leren kennen.

Youtube-film van de Ketelaarlezing, online gekomen naar aanleiding van deze cursus!

Eigen ervaringen met Footnote

Footnote heb ik regelmatig geprobeerd te gebruiken voor mijn onderzoek naar emigranten uit de Achterhoek naar de VS tussen 1840 en 1900. Helaas vind ik maar zelden wat relevants. De bronnen die er in zitten zijn erg hap-snap: van alles een beetje en van niets echt veel.

Een voorbeeldje: De census records (volkstelling) zitten er in, maar dan alleen van 1860 en 1930. In Ancestry.com vind ik die ook, maar ook van de tussenliggende en eerdere jaren. En daar zijn de scans nog beter ook. Er zitten ook een hoop kranten in Footnote, maar weer net niet van het gebied waar ik onderzoek doe. Die zitten wel in Newspaperarchive.com, maar daar heb ik nou weer geen abonnement op. Zo blijft Footnote voor mij dus een beetje een net-niet-ding.

Web2.0-functionaliteit van Footnote

Ik ben wel zwaar onder de indruk van de web2.0-aspecten van Footnote. Mijn favoriete features:

• Annoteren van bronnen (wie, wat, waar, wanneer?)
• Eigen themapagina's maken, waar je bronnen kunt combineren. Een mooi voorbeeld hiervan vind ik de pagina over Willemstad van Christian van der Ven.
• De mogelijkheid om je eigen bronnen te uploaden.

Minder goed vind ik bijvoorbeeld de Spotlight-functie. Daarmee kun je een bepaalde bron voor het voetlicht brengen. Maar ik heb nou niet direct de indruk dat daarmee de pareltjes boven water komen, rijp en groen door elkaar wordt in de spotlight gezet. Misschien dat dat verbeterd zou kunnen worden als mensen zouden stemmen op items of zo. Een adressenboek uit 1915 vind ik in elk geval weinig inspirerend.

Ook mis ik de mogelijkheid om (gratis) afbeeldingen te embedden. Ik had dit artikel graag willen illustreren met de kaart van Willemstad uit het artikel van Christian van der Ven, maar daarvoor biedt Footnote geen faciliteiten. Gelukkig kan ik de kaart wel downloaden, en nog in hoge kwaliteit ook. Dan weer uploaden naar dit blog, een beetje meer hoepels om door te springen dan ik fijn vind!

Wat je wel kunt embedden is je 'member card':

Een andere feature waar ik niet zo weg van ben is de 'you might also like'. Op zich ben ik gek op dat soort datamining dingetjes, maar dan moet het wel goed gedaan worden. Bij de kaart van Willemstad krijg ik als suggesties een militaire inschrijving van een soldaat uit de Amerikaanse Burgeroorlog, een foto van overlevenden van een concentratiekamp en een paar familiekiekjes. Oi?

Betaalde dienstverlening

Ik ben erg voor het vinden van businessmodellen waarmee archieven grotere delen van de collectie online beschikbaar kunnen stellen. Dat de bezoeker daarvoor moet betalen vind ik geen probleem. We hebben immers altijd de gratis optie: kom maar langs! Wel geef ik dan absoluut de voorkeur aan een all-in abonnement, zoals bij Ancestry.com en Footnote, boven een pay-per-view zoals bijvoorbeeld bij de archiefbank van het Stadsarchief Amsterdam. Als ik lekker op gang ben wil ik gewoon doorklikken zonder dat de teller loopt.

Wel moet je als instelling oppassen dat het voor je gebruikers nog wel betaalbaar blijft. Je wilt eigenlijk voorkomen dat mensen voor hun onderzoek tig abonnementen af moeten sluiten. Ik heb zelf twee abonnementen op betaalde sites (Ancestry.com en World Vital Records), wat voor genealogisch onderzoek in de VS behoorlijk dekkend is maar dat kost me dan ook een aardige duit ($250 per jaar). Maar dan nog mis ik Newspaperarchive.com voor de familieberichten. Als je als archiefdienst voor commerciële samenwerking kiest, denk ik dat je je gebruikers dus blij maakt als je je daarbij beperkt tot één of twee grote partijen.

Gisteren en vandaag aan het spelen geweest met Yahoo Pipes. Dat is een soort blokkendoos met programmeertools voor RSS-feeds en andere data van websites. Je kunt hier je eigen mash-ups mee maken.

Mijn eerste indruk is dat het ontzettend krachtig is, maar ook erg moeilijk is om je hoofd eromheen te krijgen. Dat komt met name doordat je de ene keer met een lijst van items bezig bent en de andere keer juist weer met enkelvoudige items. Die kun je niet aan elkaar knopen.

Mijn eerste succesvolle experiment is een Yahoo kaart met daarop de laatste foto's die het Nationaal Archief op Flickr heeft gezet. Het leuke hiervan is dat we die foto's zelf niet gegeocodeerd hebben. De Yahoo Pipe zorgt ervoor dat de foto's op basis van de beschrijvingen zelf voorzien worden van een geografische locatie. Dat is niet 100% betrouwbaar, maar geeft wel een aardige indruk.

Ik hou erg van muziek, maar vooral om te maken. Ik denk er zelden aan om de radio aan te zetten. Muziek in een online netwerk is dan ook niet aan mij besteed.

Ik heb Last.FM wel geprobeerd (in de gratis tijd) en daarvan vond ik vooral het technische aspect wel grappig. Hoe meer je stemt, hoe beter de voorspelling. Wat dat betreft lijkt het wel wat op StumbleUpon. Dat vond ik wel grappig, maar echt wereldschokkend vond ik dat niet. In de jaren 90 had Amazon immers al een 'recommended items', die op basis van mijn koopgedrag feilloos kon voorspellen wat ik nu weer wou kopen.

Ook zie ik de relevantie voor het archiefwezen niet zo van dit Ding. TOSS!

Ik zit op verschillende sociale netwerken. Het netwerk dat ik voor mijn werk het leukst vind is Archief2.0, omdat daar veel innovatieve ideeen voorbijkomen en omdat je daar een klankbord hebt om dingen tegenaan te gooien.

Ook vind ik LinkedIn handig om in contact te blijven met mensen. Als collega's een andere baan krijgen verlies je ze daarna snel uit het oog. Leuk om te zien waar iedereen terechtkomt! Het komt wel eens voor dat ik via LinkedIn iemand waar ik jaren geleden contact mee had ineens weer om advies vraag als er een relevant project langskomt.

Sinds ik op Twitter zit, gebruik ik Hyves nog amper. Uiteraard heb ik het Nationaal Archief, het Gelders Archief en het CBG wel toegevoegd als mijn 'spot'. Het Gelders Archief wil blijkbaar ook wat met Hyves gaan doen, want ze vroegen me een paar weken geleden of ik 'mijn' Gelders Archief hyve niet aan hun over wou doen. Tuurlijk! Maar of Hyves voor archieven nou zo relevant is weet ik niet, de boel lijkt er aardig leeg te lopen. Ik zou daar zelf als archiefinstelling niet te veel moeite in steken.

Update: Zul je altijd zien. Net geblogd dat ik het nut van Hyves niet zo zie voor archieven, krijg ik via Hyves twee relevante vragen binnen. 1 vraag over onze regels voor fotograferen (doorgespeeld naar de studiezaal) en een vraag van een journalist over onze nieuwe website Mapit1418, doorgespeeld naar de collega's van Beelden voor de Toekomst. Misschien toch maar een Hyves-loketje openen?

Ik ben een enorme fan van Librarything. In mijn verzameling zitten inmiddels ruim 1500 boeken. En ik ben nog lang niet klaar met invoeren! Een deel van mijn collectie ging lekker snel, dankzij mijn CueCat streepjescodescanner die het boek meteen in Amazon of de Koninklijke Bibliotheek kon opzoeken.

Inmiddels zitten de woonkamer, de logeerkamer en de studeerkamer er in. De hele zolder moet nog, en daar staat nog eens zo'n 40 strekkende meter aan boeken. Al met al denk ik dat ik net iets over de helft ben, ik zal in totaal rond de 3.000 boeken uitkomen denk ik.

Ook mijn moeder zit op LibraryThing en dat is erg handig want onze interesses overlappen veel. Als ik op een boekenbeurs ben kan ik dus via mijn mobieltje virtueel zowel in haar als in mijn boekenkast kijken! Dat heeft me al veel dubbele aankopen bespaard, het eenmalige bedrag dat je voor een pro-account moet betalen heb ik inmiddels al minstens 10 keer terugverdiend!

Ik gebruik de community-aspecten van LibraryThing ook veel. Het levert me veel inspiratie op voor mijn verlanglijstje, dat ik in Delicious bijhou. Donaties welkom ;-) Ook doe ik mee aan de 75-book-challenge, waarbij ik probeer om 75 boeken in een jaar te lezen. Mijn tussenstand is inmiddels 63, dus dat moet lukken!

ArchiveThing

Een van de dingen die we als archieven van LT kunnen leren is hoe zij omgaan met catalogi van bibliotheken. Ze hebben inmiddels bijna 700 bibliotheken aangesloten, allemaal dankzij het feit dat die bibliotheken hun catalogi via open standaarden beschikbaar hebben gesteld!

Maar LT gaat niet over bibliotheken, het gaat over boeken; ongeacht waar de beschrijvingen oorspronkelijk vandaan komen. Dat zouden wij als archieven ook moeten inzien, het gaat niet om ons, maar om de documenten die wij in huis hebben. Daar wil je communities omheen bouwen. Het zal onze klanten een rotzorg zijn waar de bronnen zich bevinden...

Als wij als archiefinstellingen onze toegangen ook via open standaarden en API's beschikbaar zouden stellen, zou er ook een ArchiveThing kunnen worden gemaakt. Een site waar je als onderzoeker al je bronnen goed kan documenteren, combineren, annoteren. Een site waar onderzoekers die in dezelfde bronnen geinteresseerd zijn, op elkaar worden geattendeerd en waar ze elkaar tips kunnen geven: als je in deze bron geinteresseerd bent, vind je dit misschien ook leuk! En dat dan niet voor 1 archief, maar voor alle archiefinstellingen die dankzij de open standaarden aangesloten kunnen worden. Ik zou dit graag realiseren, wie heeft er een zak geld voor me?