#10 Tag, you're it!
Archieven zijn traditioneel lineair: ze kunnen maar in 1 volgorde op de plank staan. Logischerwijs zit elk archiefstuk daardoor ook maar op 1 plaats in de (hiërarchische) inventaris. Maar een archiefstuk kan over zoveel onderwerpen gaan!
De archivaris die de inventaris maakt, kiest een van die onderwerpen uit als 'het' onderwerp waar het stuk het meest bijhoort. Die keuze begint al met het bepalen in welk archief het stuk thuishoort. Een archief is vaak de verzameling die gevormd is door een archiefvormer. Kort door de bocht: de producent van het materiaal bepaalt de belangrijkste plek waarop het wordt opgeborgen. Vragen als "geef mij alles over mijn grootvader" kunnen we dan ook niet beantwoorden zonder eerst na te denken over welke instanties zich met opa hebben bemoeid en daarbinnen na te denken over het onderwerp waar zich de gezochte informatie zou kunnen bevinden. Uiteindelijk komen we dan via een lineair pad op *de* plek waar zich het document bevindt.
foto: craftapalooza
Tags hebben dit probleem niet. Tags zijn meerdimensionaal. Elke tag vormt een eigen filter op een collectie. Daarmee stap je over de beperkingen van de ene dimensie van de plank heen en kun je langs meerdere wegen bij de gezochte informatie komen. Ik ben dan ook een grote fan van het toepassen van tags om collecties te ontsluiten.
Dan krijg je de vraag: kennen we zelf tags toe of laten we het over aan het publiek. Het eerste heeft als voordeel dat je meer controle hebt en dat je ook overeenstemming hebt over wat een tag betekent. Maar hoe belangrijk is dat? Als je je publiek laat taggen heb je het voordeel dat er precies die termen aan toe worden gekend die mensen blijkbaar met dat object associeren. En dat zullen ook de termen zijn waar mensen op zoeken als ze zo'n object willen vinden. Voor mij weegt dat laatste argument erg zwaar. Een object dat niet gevonden wordt, kun je net zo goed niet online zetten.
foto: Aureusbay
