Yvette 2.0

Voor mijn onderzoek naar Winterswijkse emigranten ben ik altijd op zoek naar nieuwe tools om die enorme bak data te visualiseren. Vanavond heb ik met Google Fusion Tables zitten spelen en dat valt me niets tegen. Zie hieronder voor het resultaat, waarbij de bestemmingen van bijna 5.000 emigranten in beeld worden gebracht.

Hoe werken Fusion Tables?

Je kunt diverse soorten data importeren. Het handigste is het om een CSV-bestand te maken, dat kan bijvoorbeeld door een export te maken vanuit Excel. Die bestanden mogen tot 100 MB groot zijn. Vervolgens kun je in Google Fusion Tables kiezen voor New Table -> Import table en dan de CSV uploaden. Vervolgens kun je die data visualiseren op de kaart.

Mijn ervaringen

Helemaal intuitief werkt het voor mij niet. Nu is elke emigrant een bolletje. Als 10 personen dus naar dezelfde plaats emigreren, staan daar 10 bolletjes maar je ziet er maar 1 omdat die over elkaar liggen. In plaats daarvan wil ik dat de omvang van het bolletje weergeeft hoeveel personen daar zijn, maar dat lijkt niet te kunnen. Misschien moet ik nog wat meer spelen met de opties. Ondanks die tekortkoming geeft het wel een prachtig beeld van de verspreiding van de emigranten uit Winterswijk en laat het duidelijk zien dat de grootste pluk terecht is gekomen in het gebied rond de Grote Meren. Voor mij dus een waardevolle tool!

Update

Nog even verder gepuzzeld en het tonen van bolletjes kan wel. Dan kies je bij Visualize voor Intensity map en bij View -> Aggregate by voor het veld waarop je wilt tellen (in dit geval dus Emigratie Bestemming). Helaas zijn kaarten met bolletjes niet te embedden maar ik ben blij met het resultaat!

Recent kreeg ik de vraag van een bedrijf of ik feedback wou geven over een offerte die ze wilden uitbrengen aan een erfgoedinstelling. Ik vind het als ambtenaar niet integer om een bedrijf te helpen om een opdracht van de overheid binnen te halen, dus dat heb ik niet gedaan.

Naar aanleiding daarvan leek het me wel handig om een overzicht te maken van punten waar ik op let bij het beoordelen van offertes. Dat lijkt me niet alleen bruikbaar voor bedrijven die offertes uitbrengen, maar ook voor collega's die offertes beoordelen. Deze lijst gebruik ik ook vaak als basis voor een beoordelingsmatrix om offertes objectief te kunnen vergelijken.

De meeste offertes die ik onder ogen krijg gaan over websites, dus daar ligt de nadruk, hoewel de meeste criteria ook voor anderssoortige opdrachten bruikbaar zijn.

Ik beoordeel offertes altijd op vier aspecten:

1. Bedrijf
2. Oplossing
3. Aanpak
4. Prijs

Per aspect zal ik ingaan op de punten die ik daarbij meeweeg.

Bedrijf

• Ervaring
  Heeft het bedrijf ervaring met soortgelijke opdrachten, met opdrachten voor archieven/erfgoedsector, met de gekozen technologie, met bouwen volgens de webrichtlijnen? Zijn de mensen die die ervaring hebben nog werkzaam bij het bedrijf?
  
• Referenties
  Geeft het bedrijf zelf referenties of kun je eerdere opdrachtgevers vinden? Hoe is hun mening over het bedrijf?
• Continuïteit
  Hoe lang bestaat het bedrijf al? Zijn er genoeg mensen om de opdracht uit te kunnen voeren, zelfs als er iemand ziek wordt?
• Samenwerking
  Wordt deze offerte uitgebracht door 1 partij of door een (gelegenheids)samenwerkingsverband? Zijn er in het laatste geval duidelijke afspraken gemaakt over de samenwerking en de aansprakelijkheid? Bij wie kunnen we terecht als er problemen ontstaan, bijvoorbeeld als het product niet voldoet?
• Voorwaarden
  Welke voorwaarden hanteert het bedrijf? Zijn die voorwaarden redelijk? Of hanteren we de Arvodi?

Oplossing

• Begrip van de opdracht
  Blijkt uit de offerte dat ze onze wensen goed hebben begrepen?
• Kwaliteit
  Geeft het bedrijf een goede oplossing voor ons probleem? Staat duidelijk beschreven aan welke eisen die oplossing gaat voldoen? Zijn er varianten of opties die we kunnen overwegen?
  
• Visie
  Heeft het bedrijf een duidelijke visie waar we met dit project naar toe gaan, inclusief mogelijkheden voor doorontwikkeling? Spreekt er eigen visie uit of lezen we alleen kreten uit onze offerteaanvraag terug?
• Beheer
  Staat beschreven hoe het beheer van het opgeleverde product geregeld gaat worden?
  
• Randvoorwaarden
  Sluit de geschetste oplossing aan op onze randvoorwaarden, zoals ten aanzien van onze webserver, CMS, rechten (zie hieronder), voldoen aan webrichtlijnen?
• Rechten
  Blijkt uit de offerte waar de rechten liggen op het geproduceerde? Is het open source of niet? Mogen we een andere partij inschakelen om door te laten ontwikkelen of zitten we daarvoor vast aan dit bedrijf?

Aanpak

• Planning
  Is de planning realistisch? Sluit de planning aan op onze wensen?
• Deliverables
  Staat duidelijk omschreven wat er wanneer wordt opgeleverd?
  
• Afbakening
  Staat duidelijk beschreven welke zaken wel en welke zaken niet zijn opgenomen in de offerte?
• Afstemming
  Staat duidelijk beschreven hoe we kunnen bijsturen, bijvoorbeeld door tussentijdse oplevering of prototypes?
• Inzet van onze organisatie
  Staat beschreven welke inzet van onszelf verwacht wordt, bijvoorbeeld voor het aanleveren van teksten en illustraties of het beoordelen van (tussen)resultaten?
  
• Communicatie
  Staat beschreven wie onze contactpersoon is en op welke wijze die contact met ons opneemt?
  

Prijs

• Eenmalige kosten
  Staan de eenmalige kosten duidelijk uitgewerkt, zodat je kan zien wat de kosten zijn voor de verschillende onderdelen van de oplossing? Is het geschatte aantal uren realistisch? Staat er duidelijk vermeld welke bijkomende kosten te verwachten zijn, zoals de kosten voor een ontwerpbureau? Hoe verhouden de eenmalige kosten zich tot ons budget?
• Jaarlijkse kosten
  Staan de jaarlijkse kosten gespecificeerd, bijvoorbeeld licentiekosten, hostingkosten, technisch beheer, applicatiebeheer, functioneel beheer? Staat duidelijk aangegeven welke werkzaamheden we zelf moeten blijven doen? Hoe verhouden de jaarlijkse kosten zich tot ons budget?
• Fixed price of nacalculatie?
  Blijkt uit de offerte of het gaat om een fixed-price offerte of dat de werkzaamheden op nacalculatie worden uitgevoerd? Hoe wordt omgegaan met meerwerk?

Wat vinden jullie van deze criteria? Hanteren jullie soortgelijke criteria of vinden jullie dat ik belangrijke criteria mis?

Zoek de tien verschillen:

Makkie toch? Toch vindt de afdeling Misconduct van genealogie-website Geni.com dat ik schuldig ben aan

"attempting to impersonate another Member or person or posting any third party's (including without limitation any family member's) information on the Geni Services without permission"

Mijn 'crime'? Vorig jaar heb ik bij het redigeren van het Genealogie-ding uit de cursus 23 archiefdingen diverse online genealogieprogramma's uitgeprobeerd. Om de voorbeelden interessant en herkenbaar te houden, ben ik bij alle programma's uitgegaan van Vincent van Gogh. Zo heb ik ook een Geni.com-profiel aangemaakt met Vincent van Gogh als hoofdpersoon.

Inderdaad heb ik Vincent niet om toestemming gevraagd, foei! Maar is er iemand die denkt dat Vincent van Gogh die stamboom zelf heeft aangemaakt? En zo nee, hoe kan ik dan worden beschuldigd van impersonation?

Deze week kreeg ik ineens een mail van de afdeling Misconduct dat mijn account geband was wegens het overtreden van hun Terms of Service. Welke terms ik overtreden had, werd in eerste instantie niet verteld, maar blijkbaar lag het niet aan de content zelf want

"we have deactivated the account and donated it to the Geni community".

Vandaag kreeg ik in antwoord op mijn verzoek om uitleg te horen dat ik me als een ander voordeed, wat volgens hun voorwaarden niet mocht. Bij de online software van Geni moet je namelijk van jezelf uitgaan. Of toch niet? In hun laatste mail stond namelijk nogal omslachtig uitgelegd dat ik wel een overleden persoon als hoofdpersoon had kunnen gebruiken door een GEDCOM te gebruiken als basis van een bestand. Maar omdat je nou eenmaal geen dode hoofdpersoon mag hebben, had ik die stamboom dan weer moeten samenvoegen met mijn eigen stamboom en daarna het 'dode' account moeten sluiten. Volgt u hem nog?

Waarom Geni.com zo'n onhandige beperking oplegt snap ik niet. Willen ze per se persoonlijke gegevens van de gebruikers oogsten? Ik heb er in elk geval een vieze smaak van in mijn mond gekregen en zal deze dienst niet meer gebruiken!

Ruim een jaar geleden schreef ik een artikel getiteld 'Top 5 website trends'. Hoog tijd voor een update!

Location, location, location

Het toevoegen van coordinaten als metadata is al een poosje aan het toenemen. Denk aan het georefereren van fotocollecties. Er is zelfs één van de 23 archiefdingen gewijd aan kaartmateriaal, mashups en georefereren. Waarom zie ik dit dan toch als nieuwe trend?

Een nieuw aspect is dat het steeds vaker gaat om de locatie van de gebruiker zelf. Via diensten als 4square of Google Latitude kun je andere mensen laten weten waar je je op dit moment bevindt. Dat hier ook minder leuke kanten aan kunnen zitten bewijst de site Please Rob Me!

Ook worden er steeds meer diensten ontwikkeld die afhankelijk zijn van de plek waar je je bevindt, zodat je bijvoorbeeld op je telefoon melding krijgt van een speciale aanbieding van de winkel waar je nu bent. Gelukkig moet je daar nog wel een app voor installeren... Deze location-based-services hebben wel potentie om bezoekers van je archief bijvoorbeeld te attenderen op een tentoonstelling, een nieuw verschenen boek of de daghap in de kantine! Of voor het weergeven van de geschiedenis van de plek waar je bent, een soort real-time Plaatsen van Herinnering.

Semantisch web

Zeggen wat je bedoelt, daar komt het semantic web op neer. Daarmee kunt je data van verschillende bronnen combineren en presenteren. Om dat te realiseren moet je je gegevens opmaken zodat hun betekenis duidelijk is. Op die manier kunnen die worden hergebruikt in verschillende contexten.

Bijvoorbeeld: een agenda op je website maak je niet zoals gebruikelijk alleen maar op met behulp van alineamarkeringen of bullets, maar je geeft ook aan dat het om een agendaitem gaat, en wat daarbinnen de beschrijving is en wat de datum. Een andere site kan agendaitems van verschillende sites harvesten en presenteren.

Het idee achter het semantische web is, zeker in internettermen, al vrij oud. Tim Berners-Lee, de bedenker van het World Wide Web, schreef er in 2001 al een artikel over in de Scientific American. Echt momentum was er nog niet, maar nu zie ik wat signalen dat het toch van de grond gaat komen. Zo introduceerde Google de Rich Snippets. Hiermee kunnen eigenaren van websites aangeven wat verschillende onderdelen van een webpagina betekenen, zodat die beter gepresenteerd worden in de zoekresultaatpagina's van Google.

Als toepassing van het semantic web in de archiefsector zou je kunnen denken aan het opmaken van de bekende 'wie, wat, waar, wanneer' gegevens. Als je op je hele site bijvoorbeeld alle jaartallen als zodanig markeert, is het daarna vrij eenvoudig om je content in een tijdbalk te presenteren.

De gebruiker betaalt

Scans van archiefstukken aanbieden is populair bij archieven en hun gebruikers. De gebruiker kan het stuk snel en gemakkelijk inzien, en het orginele stuk hoeft na het scannen niet meer geraadpleegd te worden. Win-win dus, maar wie draait voor de kosten op?

De gebruiker wil het liefst alles gratis raadplegen, maar daar is bij archieven vaak geen budget voor. Gegeven de keus tussen veel materiaal tegen een redelijke vergoeding online beschikbaar, of weinig materiaal gratis, kiezen veel gebruikers toch voor het eerste.

In het buitenland is het gebruikelijk dat er betaald moet worden voor online inzien van gescande archiefstukken. Soms via de website van het archief zelf, zoals de dienst DocumentsOnline van het Nationaal Archief van Groot-Britannië, en soms via commerciële websites zoals Ancestry of Footnote.

In Nederland was de archiefbank van het Stadsarchief Amsterdam de eerste dienst van een Nederlandse archiefinstellingen waar bezoekers gevraagd werden om te betalen voor het online inzien van archiefstukken. Inmiddels heeft ook Het Utrechts Archief een archiefbank en ook de nieuwe landelijke genealogische website WieWasWie gaat scans tegen betaling aanbieden. Zij starten eerst een rechtenonderzoek naar de juridische aspecten van het beschikbaar stellen en (door)verkopen van digitaal erfgoed.

Privacy

Met alle persoonlijke verhalen, foto's en locaties die mensen over zichzelf online zetten lijkt het wel of niemand zich meer druk maakt om privacy. Dat is echter hun eigen keus, het wordt anders als een bedrijf voor je beslist dat je privacy niet belangrijk is.

Facebook ligt onder vuur omdat ze persoonlijke gegevens standaard zichtbaar maken en de privacyinstellingen lastig aan te passen zijn. Ook Google's staat van dienst op het gebied van privacy is slecht, of het nou gaat om herkenbare mensen in Streetview, auto's die door de straat rijden om je privé-mail op te pikken of het doorgeven van persoonlijke gegevens aan derden.

In Nederland zien we ook een beweging om je privacy meer te beschermen. Zo is er het Bel-Me-Niet register om te voorkomen dat je thuis wordt lastig gevallen door telefonische marketeers en is er nieuwe anti-spamwetgeving die zorgt dat je alleen mailings ontvangt waar je je zelf voor hebt opgegeven.

Gaming

Bij Serious gaming worden spellen ingezet om mensen wat te leren. Een voorbeeld hiervan is het spel het Geheim van Rotterdam dat door het Gemeentearchief Rotterdam is ontwikkeld.

In plaats van een hele game, kun je ook elementen uit games gebruiken om je website speelser en interessanter te maken. Een onderdeel van gaming is dat je steeds beter wordt en dan meer kan.

In mijn kast heb ik ergens een Experts-Exchange T-shirt liggen van een jaar of 15 geleden. Op die site kun je vragen beantwoorden van anderen, vooral op het gebied van ICT. De vraagsteller kent vooraf aan elke vraag punten toe en kiest later het beste antwoord. Als je antwoord als beste gekozen wordt, krijg je de punten. Als je genoeg punten verzamelt, kon je een T-shirt krijgen. Dat T-shirt is natuurlijk de manier om als nerd te laten zien hoe goed je bent :-)

Tegenwoordig krijg je zelden nog tastbare cadeaus om aan te tonen wat je status is binnen een community. Veel vaker gaat het om digitale badges. Je bent een 'regular' of 'newbie' (al dan niet met zwitsalhoofdje) op een forum, of je bent 'mayor' van je werkplek op foursquare. Op LibraryThing heb ik medailles verdiend voor onder andere het meehelpen aan de vertaling in het Nederlands, het identificeren van gelijke werken en het invoeren van bibliotheken en boekhandels.

Als het zegeltjes-sparen-en-plakken land bij uitstek denk ik dat dit soort punten verzamelen om een nieuwe status te bereiken zijn hoogtepunt nog lang niet heeft bereikt. Ook als archieven kunnen we hier ons voordeel mee doen. Ik denk dan bijvoorbeeld aan het belonen van gebruikers voor het maken van een transcriptie, het geven van commentaar op een artikel of het georefereren van een foto. Je kunt ze dan belonen met punten die naar een hoger 'level' leiden, virtuele medailles voor bijzondere prestaties maar ook met credits voor het downloaden van scans.

Meer trends?

Wat vinden jullie van deze trends? Zien jullie andere trends die de moeite waard zijn voor archieven?

De meest inspirerende archivaris 2.0 is voor mij zonder twijfel de digitale archivaris, Christian van der Ven. Vooral zijn aanpak om binnen het BHIC de mensen in groepen in te delen van ontdekkingsreizigers, pioniers en volgers spreekt me erg aan. Ik denk dat dat goed aansluit bij de verschillende types medewerkers die er in een archief rondlopen.

Ik zie mezelf absoluut als een ontdekkingsreiziger. Als ik een nieuwe toepassing zie, wil ik meteen proberen wat je er mee kan. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom ik alle 23 dingen al gedaan had. Inhoudelijk bracht deze cursus me dus weinig nieuws.

Wat het me wel heeft gebracht, is een leuke interactie met collega's, binnen en buiten het Nationaal Archief. Ik merk ook dat het effect heeft: Ideeën landen sneller, er zijn meer mensen die meedenken over web2.0-toepassingen en als er een goed idee is wordt ook meteen wat mee gedaan. Een mooi neveneffect van de cursus vind ik dat ik verschillende collega's beter heb leren kennen.

Youtube-film van de Ketelaarlezing, online gekomen naar aanleiding van deze cursus!

Eigen ervaringen met Footnote

Footnote heb ik regelmatig geprobeerd te gebruiken voor mijn onderzoek naar emigranten uit de Achterhoek naar de VS tussen 1840 en 1900. Helaas vind ik maar zelden wat relevants. De bronnen die er in zitten zijn erg hap-snap: van alles een beetje en van niets echt veel.

Een voorbeeldje: De census records (volkstelling) zitten er in, maar dan alleen van 1860 en 1930. In Ancestry.com vind ik die ook, maar ook van de tussenliggende en eerdere jaren. En daar zijn de scans nog beter ook. Er zitten ook een hoop kranten in Footnote, maar weer net niet van het gebied waar ik onderzoek doe. Die zitten wel in Newspaperarchive.com, maar daar heb ik nou weer geen abonnement op. Zo blijft Footnote voor mij dus een beetje een net-niet-ding.

Web2.0-functionaliteit van Footnote

Ik ben wel zwaar onder de indruk van de web2.0-aspecten van Footnote. Mijn favoriete features:

• Annoteren van bronnen (wie, wat, waar, wanneer?)
• Eigen themapagina's maken, waar je bronnen kunt combineren. Een mooi voorbeeld hiervan vind ik de pagina over Willemstad van Christian van der Ven.
• De mogelijkheid om je eigen bronnen te uploaden.

Minder goed vind ik bijvoorbeeld de Spotlight-functie. Daarmee kun je een bepaalde bron voor het voetlicht brengen. Maar ik heb nou niet direct de indruk dat daarmee de pareltjes boven water komen, rijp en groen door elkaar wordt in de spotlight gezet. Misschien dat dat verbeterd zou kunnen worden als mensen zouden stemmen op items of zo. Een adressenboek uit 1915 vind ik in elk geval weinig inspirerend.

Ook mis ik de mogelijkheid om (gratis) afbeeldingen te embedden. Ik had dit artikel graag willen illustreren met de kaart van Willemstad uit het artikel van Christian van der Ven, maar daarvoor biedt Footnote geen faciliteiten. Gelukkig kan ik de kaart wel downloaden, en nog in hoge kwaliteit ook. Dan weer uploaden naar dit blog, een beetje meer hoepels om door te springen dan ik fijn vind!

Wat je wel kunt embedden is je 'member card':

Een andere feature waar ik niet zo weg van ben is de 'you might also like'. Op zich ben ik gek op dat soort datamining dingetjes, maar dan moet het wel goed gedaan worden. Bij de kaart van Willemstad krijg ik als suggesties een militaire inschrijving van een soldaat uit de Amerikaanse Burgeroorlog, een foto van overlevenden van een concentratiekamp en een paar familiekiekjes. Oi?

Betaalde dienstverlening

Ik ben erg voor het vinden van businessmodellen waarmee archieven grotere delen van de collectie online beschikbaar kunnen stellen. Dat de bezoeker daarvoor moet betalen vind ik geen probleem. We hebben immers altijd de gratis optie: kom maar langs! Wel geef ik dan absoluut de voorkeur aan een all-in abonnement, zoals bij Ancestry.com en Footnote, boven een pay-per-view zoals bijvoorbeeld bij de archiefbank van het Stadsarchief Amsterdam. Als ik lekker op gang ben wil ik gewoon doorklikken zonder dat de teller loopt.

Wel moet je als instelling oppassen dat het voor je gebruikers nog wel betaalbaar blijft. Je wilt eigenlijk voorkomen dat mensen voor hun onderzoek tig abonnementen af moeten sluiten. Ik heb zelf twee abonnementen op betaalde sites (Ancestry.com en World Vital Records), wat voor genealogisch onderzoek in de VS behoorlijk dekkend is maar dat kost me dan ook een aardige duit ($250 per jaar). Maar dan nog mis ik Newspaperarchive.com voor de familieberichten. Als je als archiefdienst voor commerciële samenwerking kiest, denk ik dat je je gebruikers dus blij maakt als je je daarbij beperkt tot één of twee grote partijen.

Gisteren en vandaag aan het spelen geweest met Yahoo Pipes. Dat is een soort blokkendoos met programmeertools voor RSS-feeds en andere data van websites. Je kunt hier je eigen mash-ups mee maken.

Mijn eerste indruk is dat het ontzettend krachtig is, maar ook erg moeilijk is om je hoofd eromheen te krijgen. Dat komt met name doordat je de ene keer met een lijst van items bezig bent en de andere keer juist weer met enkelvoudige items. Die kun je niet aan elkaar knopen.

Mijn eerste succesvolle experiment is een Yahoo kaart met daarop de laatste foto's die het Nationaal Archief op Flickr heeft gezet. Het leuke hiervan is dat we die foto's zelf niet gegeocodeerd hebben. De Yahoo Pipe zorgt ervoor dat de foto's op basis van de beschrijvingen zelf voorzien worden van een geografische locatie. Dat is niet 100% betrouwbaar, maar geeft wel een aardige indruk.

Ik hou erg van muziek, maar vooral om te maken. Ik denk er zelden aan om de radio aan te zetten. Muziek in een online netwerk is dan ook niet aan mij besteed.

Ik heb Last.FM wel geprobeerd (in de gratis tijd) en daarvan vond ik vooral het technische aspect wel grappig. Hoe meer je stemt, hoe beter de voorspelling. Wat dat betreft lijkt het wel wat op StumbleUpon. Dat vond ik wel grappig, maar echt wereldschokkend vond ik dat niet. In de jaren 90 had Amazon immers al een 'recommended items', die op basis van mijn koopgedrag feilloos kon voorspellen wat ik nu weer wou kopen.

Ook zie ik de relevantie voor het archiefwezen niet zo van dit Ding. TOSS!

Ik zit op verschillende sociale netwerken. Het netwerk dat ik voor mijn werk het leukst vind is Archief2.0, omdat daar veel innovatieve ideeen voorbijkomen en omdat je daar een klankbord hebt om dingen tegenaan te gooien.

Ook vind ik LinkedIn handig om in contact te blijven met mensen. Als collega's een andere baan krijgen verlies je ze daarna snel uit het oog. Leuk om te zien waar iedereen terechtkomt! Het komt wel eens voor dat ik via LinkedIn iemand waar ik jaren geleden contact mee had ineens weer om advies vraag als er een relevant project langskomt.

Sinds ik op Twitter zit, gebruik ik Hyves nog amper. Uiteraard heb ik het Nationaal Archief, het Gelders Archief en het CBG wel toegevoegd als mijn 'spot'. Het Gelders Archief wil blijkbaar ook wat met Hyves gaan doen, want ze vroegen me een paar weken geleden of ik 'mijn' Gelders Archief hyve niet aan hun over wou doen. Tuurlijk! Maar of Hyves voor archieven nou zo relevant is weet ik niet, de boel lijkt er aardig leeg te lopen. Ik zou daar zelf als archiefinstelling niet te veel moeite in steken.

Update: Zul je altijd zien. Net geblogd dat ik het nut van Hyves niet zo zie voor archieven, krijg ik via Hyves twee relevante vragen binnen. 1 vraag over onze regels voor fotograferen (doorgespeeld naar de studiezaal) en een vraag van een journalist over onze nieuwe website Mapit1418, doorgespeeld naar de collega's van Beelden voor de Toekomst. Misschien toch maar een Hyves-loketje openen?

Ik ben een enorme fan van Librarything. In mijn verzameling zitten inmiddels ruim 1500 boeken. En ik ben nog lang niet klaar met invoeren! Een deel van mijn collectie ging lekker snel, dankzij mijn CueCat streepjescodescanner die het boek meteen in Amazon of de Koninklijke Bibliotheek kon opzoeken.

Inmiddels zitten de woonkamer, de logeerkamer en de studeerkamer er in. De hele zolder moet nog, en daar staat nog eens zo'n 40 strekkende meter aan boeken. Al met al denk ik dat ik net iets over de helft ben, ik zal in totaal rond de 3.000 boeken uitkomen denk ik.

Ook mijn moeder zit op LibraryThing en dat is erg handig want onze interesses overlappen veel. Als ik op een boekenbeurs ben kan ik dus via mijn mobieltje virtueel zowel in haar als in mijn boekenkast kijken! Dat heeft me al veel dubbele aankopen bespaard, het eenmalige bedrag dat je voor een pro-account moet betalen heb ik inmiddels al minstens 10 keer terugverdiend!

Ik gebruik de community-aspecten van LibraryThing ook veel. Het levert me veel inspiratie op voor mijn verlanglijstje, dat ik in Delicious bijhou. Donaties welkom ;-) Ook doe ik mee aan de 75-book-challenge, waarbij ik probeer om 75 boeken in een jaar te lezen. Mijn tussenstand is inmiddels 63, dus dat moet lukken!

ArchiveThing

Een van de dingen die we als archieven van LT kunnen leren is hoe zij omgaan met catalogi van bibliotheken. Ze hebben inmiddels bijna 700 bibliotheken aangesloten, allemaal dankzij het feit dat die bibliotheken hun catalogi via open standaarden beschikbaar hebben gesteld!

Maar LT gaat niet over bibliotheken, het gaat over boeken; ongeacht waar de beschrijvingen oorspronkelijk vandaan komen. Dat zouden wij als archieven ook moeten inzien, het gaat niet om ons, maar om de documenten die wij in huis hebben. Daar wil je communities omheen bouwen. Het zal onze klanten een rotzorg zijn waar de bronnen zich bevinden...

Als wij als archiefinstellingen onze toegangen ook via open standaarden en API's beschikbaar zouden stellen, zou er ook een ArchiveThing kunnen worden gemaakt. Een site waar je als onderzoeker al je bronnen goed kan documenteren, combineren, annoteren. Een site waar onderzoekers die in dezelfde bronnen geinteresseerd zijn, op elkaar worden geattendeerd en waar ze elkaar tips kunnen geven: als je in deze bron geinteresseerd bent, vind je dit misschien ook leuk! En dat dan niet voor 1 archief, maar voor alle archiefinstellingen die dankzij de open standaarden aangesloten kunnen worden. Ik zou dit graag realiseren, wie heeft er een zak geld voor me?