Yvette 2.0

Logboek van mijn ontdekkingsreis langs 23 archiefdingen

23 Archiefdingen

23 archiefdingen is een cursus die medewerkers uit de archiefsector bekend maakt met web2.0-toepassingen. Het Nationaal Archief doet mee aan een pilot.

Over mij...

Mijn naam is Yvette Hoitink. Ik ben een van de coaches bij de 23 dingen cursus bij het Nationaal Archief. Ik doe al een hoop 'dingen' online maar hoop samen met mijn collega's nieuwe mogelijkheden te ontdekken!

#21 Footnote

Eigen ervaringen met Footnote

Footnote heb ik regelmatig geprobeerd te gebruiken voor mijn onderzoek naar emigranten uit de Achterhoek naar de VS tussen 1840 en 1900. Helaas vind ik maar zelden wat relevants. De bronnen die er in zitten zijn erg hap-snap: van alles een beetje en van niets echt veel.

Een voorbeeldje: De census records (volkstelling) zitten er in, maar dan alleen van 1860 en 1930. In Ancestry.com vind ik die ook, maar ook van de tussenliggende en eerdere jaren. En daar zijn de scans nog beter ook. Er zitten ook een hoop kranten in Footnote, maar weer net niet van het gebied waar ik onderzoek doe. Die zitten wel in Newspaperarchive.com, maar daar heb ik nou weer geen abonnement op. Zo blijft Footnote voor mij dus een beetje een net-niet-ding.

Web2.0-functionaliteit van Footnote

Ik ben wel zwaar onder de indruk van de web2.0-aspecten van Footnote. Mijn favoriete features:

  • Annoteren van bronnen (wie, wat, waar, wanneer?)
  • Eigen themapagina's maken, waar je bronnen kunt combineren. Een mooi voorbeeld hiervan vind ik de pagina over Willemstad van Christian van der Ven.
  • De mogelijkheid om je eigen bronnen te uploaden.

Minder goed vind ik bijvoorbeeld de Spotlight-functie. Daarmee kun je een bepaalde bron voor het voetlicht brengen. Maar ik heb nou niet direct de indruk dat daarmee de pareltjes boven water komen, rijp en groen door elkaar wordt in de spotlight gezet. Misschien dat dat verbeterd zou kunnen worden als mensen zouden stemmen op items of zo. Een adressenboek uit 1915 vind ik in elk geval weinig inspirerend.

Ook mis ik de mogelijkheid om (gratis) afbeeldingen te embedden. Ik had dit artikel graag willen illustreren met de kaart van Willemstad uit het artikel van Christian van der Ven, maar daarvoor biedt Footnote geen faciliteiten. Gelukkig kan ik de kaart wel downloaden, en nog in hoge kwaliteit ook. Dan weer uploaden naar dit blog, een beetje meer hoepels om door te springen dan ik fijn vind!

Wat je wel kunt embedden is je 'member card':

Een andere feature waar ik niet zo weg van ben is de 'you might also like'. Op zich ben ik gek op dat soort datamining dingetjes, maar dan moet het wel goed gedaan worden. Bij de kaart van Willemstad krijg ik als suggesties een militaire inschrijving van een soldaat uit de Amerikaanse Burgeroorlog, een foto van overlevenden van een concentratiekamp en een paar familiekiekjes. Oi?

Betaalde dienstverlening

Ik ben erg voor het vinden van businessmodellen waarmee archieven grotere delen van de collectie online beschikbaar kunnen stellen. Dat de bezoeker daarvoor moet betalen vind ik geen probleem. We hebben immers altijd de gratis optie: kom maar langs! Wel geef ik dan absoluut de voorkeur aan een all-in abonnement, zoals bij Ancestry.com en Footnote, boven een pay-per-view zoals bijvoorbeeld bij de archiefbank van het Stadsarchief Amsterdam. Als ik lekker op gang ben wil ik gewoon doorklikken zonder dat de teller loopt.

Wel moet je als instelling oppassen dat het voor je gebruikers nog wel betaalbaar blijft. Je wilt eigenlijk voorkomen dat mensen voor hun onderzoek tig abonnementen af moeten sluiten. Ik heb zelf twee abonnementen op betaalde sites (Ancestry.com en World Vital Records), wat voor genealogisch onderzoek in de VS behoorlijk dekkend is maar dat kost me dan ook een aardige duit ($250 per jaar). Maar dan nog mis ik Newspaperarchive.com voor de familieberichten. Als je als archiefdienst voor commerciële samenwerking kiest, denk ik dat je je gebruikers dus blij maakt als je je daarbij beperkt tot één of twee grote partijen.

5 reacties:

  1. Petra1010 zei
     

    Haha! Het grote verschil tussen jou en mij komt mooi naar voren in onze verschillende blogposts hierover. Ik zie dat jij veel meer een beeld hebt bij de directe toepassing en wat nuttig zou zijn dan ik. Ik laat me, in mijn onwetend- en onervarenheid, nog gewoon afschepen met een leuk interfaceje. :)

  2. Yvette Hoitink zei
     

    Ik had jouw blogpost gelezen nadat ik de mijne had geschreven en vond het ook erg grappig om de verschillen te zien! Volgens mij is dit nou een mooi voorbeeldje van het grote verschil tussen een grasduiner en een diepgraver :-)

  3. 23 Dingen zei
     

    Dit is meteen een goeie review van Footnote. Zo diep als jij ben ik er ook niet ingedoken.
    Hoe vind jij de zoekfunctie van Footnote? Het duurde even, eer ik ontdekte dat het specifiek zoeken het beste werkte als je verfijnt met de termen en bronnen nadat je een (1) woord hebt opgezocht. Voorbeeldje: Zoek maar eens naar Holland, MI...

    Mij bekruipt echter, zelfs met de verfijnd zoeken, dat ik dingen mis.

    De discussie over een al dan niet betaalde NL variant van Footnote, is een interessante. Gaan jullie die voeren binnen het NA of binnen archief2.0? De vraag is of een dienst waarvoor mensen moeten gaan betalen, wel de resultaten opleveren die je hoopt. Het gaat m.i. ook om MASSA, dus veel input. Voor mensen als jij of voor organisaties, is een betaald account de moeite waard, maar hebben we in NL a) genoeg mensen die massaal informatie kunnen inbrengen om een mooie bron te kunnen vormen en b) zijn zij bereid te betalen voor het leveren van informatie?
    Ik neig ertoe om hierop NEE te antwoorden, aangezien we leven in een tijd waarin gebruikers dingen gratis willen hebben, ook informatie. In de bibliotheken gaat het er nu om spannen... al die mooie databases die 'we' beschikbaar stellen, daar is wel via belastinggeld voor betaald. Maar als je kijkt wat het werkelijke gebruik ervan is en of mensen zonder kunnen, dan denk ik weleens dat we in een steeds lastiger parket komen.

  4. Yvette Hoitink zei
     

    Nederland is echt een uitzondering wat betreft gratis dienstverlening voor genealogen. In veel landen betaal je zelfs voor het opvragen van gegevens in archieven, zoals in Engeland waar je meer dan 10 pond kwijtbent voor een uittreksel uit een geboorteregister. Zelf inzien kan daar vaak niet. Ook zie je in veel andere landen betaalde genealogische websites, die veel gebruikt worden. Ancestry heeft niet voor niets een Amerikaanse, Italiaanse, Duitse, Engelse en Australische versie (en dan zal ik er nog wel een paar vergeten zijn ook).

    Ik denk dus dat mensen wel degelijk bereid zijn om te betalen. Uit een gebruikersonderzoek dat we een paar jaar geleden voor Genlias gedaan hebben blijkt dat ook. Maar je hebt helemaal gelijk dat je dan wel een bepaalde massa moet hebben. Mensen gaan geen abonnement afsluiten voor een kleine hoeveelheid data. Alleen daarom zul je dus al een grote marktpartij nodig hebben, die de middelen heeft om de investering te doen om er een succes van te maken.

    Binnen het Nationaal Archief zijn we bezig om allerlei businessmodellen te onderzoeken, waarbij ook commerciele samenwerkingsverbanden meegenomen worden. Ik ben daar niet direct bij betrokken, maar wel erg geinteresseerd!

  5. Yvette Hoitink zei
     

    @23archiefdingen

    Wat betreft je vraag over de zoekfunctie: die valt mij ook enorm tegen. De data lijkt er allemaal ongestructureerd in te zitten, waardoor je bijvoorbeeld niet alleen achternamen of plaatsnamen kunt doorzoeken.

    Ook de presentatie van de zoekresultaten vind ik niet prettig. Het resultaat is vooral een thumbnail van de scan. Bij Ancestry zie je meteen de weergave van het bijbehorende record, waardoor je zonder door te klikken al behoorlijk goed kunt beoordelen of het is wat je zoekt. Bij Footnote moet je eigenlijk eerst doorklikken, dan in de scan op zoek gaan naar de treffer, en dat weet je pas of je er wat aan hebt.

Een reactie posten